«Ես զբաղվում եմ լուսանկարչությամբ թե’ աշխատանքի ժամանակ, թե’ ազատ ժամերին: Նույնիսկ հանգստանում եմ լուսանկարելով: Հետևաբար լուսանկարչությունը և’ իմ սիրելի զբաղմունքն է, և’ իմ աշխատանքը»,- Մինաս Ղազարյան։
Վերջին տասնամյակում լայնահուն թափ է առել լուսանկարչության հանդեպ մարդկանց հետաքրքրությունը: Գուցե պատճառն այն է, որ այսօր գրեթե բոլորի մոտ կա կադրը ֆիքսելու հնարավորություն: Անխոս լուսանկարչական սարքը կարող է հայտնվել յուրաքանչյուրի ձեռքում, ինչպես վրձինը կամ գրիչը: Սակայն միայն ընտրյալների շնորհիվ նրանք կարող են ծառայել իրենց ճիշտ նպատակին:
Մինաս Ղազարյանը ժամանակակից այն լուսանկարիչներից է, ով հստակ ըմբռնում է լուսանկարչության բազմաշերտությունն ու այդ ոլորտում ասելիքի խորությունը: Նա իր տեսախցիկով կարողանում է հատել անսահմանության սահմանը և հավերժացնել վայրկյանի վաղանցիկությունը` որսալով շարժման ամենաարտահայտիչ և ամենահիշարժան ակնթարթը:
Դեռևս 2009 թվականին Մինաս Ղազարյանն զբաղվում էր սիրողական լուսանկարչությամբ, կատարում ֆոտոշոպեր, վիդեոմոնտաժներ, հավաքում ֆոտոկոլաժներ: Սակայն ժամանակի ընթացքում նա իր տեսախցիկով հայտնվեց հասարակության ուշադրությունը գրավող իրադարձությունների կիզակետում` իր տեսանկյունից ներկայացնելով ճշմարտությունը: Եվ 2011 թվականից նա սկսեց լրջորեն զբաղվել լուսանկարչությամբ:
Արդեն մի քանի ամիս է` Մինաս Ղազարյանը համագործակցում է նաև «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնի հետ` նկարահանելով կենտրոնի դասընթացներն ու ցուցահանդեսները:
Երիտասարդ լուսանկարչի նկարները համեմված են դինամիկայով և նուրբ ռիթմով, որոնք դիտողին ստիպում են խորհել` նրանց հոգուն հասցնելով պահի մթնոլորտն ու տրամադրությունը: Նա իր աշխատանքի մեջ ձգտում է լինել մաքսիմալ անկեղծ, քանի որ ինչպես արվեստի մյուս բնագավառներում, այնպես էլ լուսանկարչության ասպարեզում անկեղծությունը հաջողության գրավականն է` հատկապես, երբ աշխատում ես երեխաների հետ:
«Դանիելյան» արվեստի կենտրոնի հատուկ թղթակից` Լեյլի Հայրապետյան
